growing population and fast urbanization

1.1.1.3.            A growing population and fast urbanization

1.1.1.3            Artan nüfus, hızlı bir kentleşme

In 2006, Turkey’s total population was estimated as 72.974 million, after several decades of continuous increase. This figure is more than double that of 1970, and over five times that of the first Census of 1927. Demographic growth is due to high fertility rates that have so far consistently outbalanced out-migration.

Türkiye’nin toplam nüfusu 2006 yılında 72,974 milyon olarak tahmin edilmiştir. Bu sayı 1970’teki sayının iki katı ve 1927’deki ilk nüfus sayımı verilerinin de  yaklaşık beş katıdır. Demografik büyümenin sebebi  yüksek doğum oranı olup, göç değerlerini de  değiştirmektedir.  

The “village” population (people living in settlements below 2.000 residents) has been considered historically as coinciding with rural population. 
“Köy” nüfusu (nüfusu 2.000’in altında olan yerleşim yerleri) verileri kırsal nüfus göstergesi şeklinde  değerlendirilmektedir. 

In the long-term, two distinct phases may be observed in the rural-urban distribution (shown in table 4 below): the first from 1927 to 1950 in which Turkish society remains an agrarian one, with three quarters of the population living in rural areas and maintaining its share notwithstanding population growth, and a second phase, after the 1950’s, in which a process of significant urbanization takes place and shifts the balance of the Turkish population, which now lives predominantly in cities (1) of over 2.000 (64,9%) inhabitants. 

 Uzun vadede, kır-kent nüfus dağılımda iki ayrı dönemden söz edilebilir (Tablo 4): 1927-1950 yıllarını kapsayan ilk dönemde, nüfusun dörtte üçü kırsal bölgelerde yaşamakta  ve çoğunlukla tarımsal faaliyetlerle uğraşmaktaydı.  1950li yıllardan sonraki ikinci dönem ise gözle görülür bir kentleşme sürecinin  yaşandığı ve nüfus dengelerinin değiştiği bir dönem olmakla beraber, son yıllarda halkın büyük çoğunluğu şehirlerde (1) yaşamaktadır (%64,9).

 

 (1)City means the settlements having population over 2000 inhabitants. The settlements having population under 2000 inhabitants  are called  villages.

 (1)Nüfusu 2000’den az olan yerleşim yerleri köy olarak geçmektedir.  Diğer yerleşim yerleri şehir olarak geçmektedir.

 

The urban population grows both by positive birth rates and by migration from the rural areas. It may be noted however, that in absolute numbers the village population hosts more than double the population in relation to 1927, with even a slight increase in the 1990s, which might indicate the presence of spill-over effects of urbanization to rural areas.

---

  Kentlerdeki nüfus yüksek doğum oranları ve kırsal alanlardan kentlere yapılan göçler yüzünden artmaktadır. Diğer taraftan köy nüfusunun,90lı yıllardaki artışın az olmasına rağmen 1927 yılı değerlerinin iki katı olması,  kentleşmenin kırsal bölgeleri de  etkilemesinin bir göstergesidir.

---

As a result of long-term population growth Turkey has a comparatively large young population: the age group under 15 years of age represents 31% of the population (OECD average is 20%). 

Uzun zamandır süren nüfus artışının sonucu olarak, Türkiye’nin genç nüfus oranı yüksektir: 15 yaş altındaki yaş grubu nüfusun %31’ini oluşturmaktadır (OECD ülkelerinde bu oran ortalama %20’dir).  

Considering the breakdown of rural and urban population by age groups, the 0-14 and 65+ groups have a relatively larger proportion in rural areas while the productive age groups are slightly more concentrated in cities.

Yaş Gruplarına göre kırsal ve kentsel bölgelerdeki nüfusun dağılımı göz önüne alındığında, 0-14 ve +65 yaş gruplarının kırsal bölgelerde göreceli olarak daha yüksek oranda bulunduğu buna karşılık üretken seviyede  yaş gruplarının ise kentlerde daha yoğun olduğu görülmektedir.  

Table 5 quantifies the distribution of  rural and urban population by age group, where the higher percentage of individuals of very young age (0-14) is higher in rural areas  in relative terms than for any other age group and even higher than those urban areas. 

Tablo 5’te   kırsal ve kentsel nüfusun yaş gruplarına göre dağılımı gösterilmektedir, çok genç yaştaki bireylerin (0-14 yaş aralığı) kırsal nüfus içindeki yüzdesi diğer yaş gruplarıyla kıyaslandığında  kırsal alanlarda daha yüksektir.  Çalışma çağı yaş grubundaki nüfus  daha çok kentlerde  yoğunlaşmıştır.  

The working age population is relatively more concentrated in the urban areas. This provides a further indication of the effects of skewed migration of  work motivations   from the rural areas to urban areas. Only after 50 years of age the share of rural population shows –in relative terms- higher shares in rural areas.

 Bu durum kırsal alanlardan şehirlere  iş amaçlı yapılan göçün etkilerinin bir göstergesidir. Bu grupta sadece  50 yaşından sonraki kırsal nüfusun payı göreli olarak kırsal alanlarda daha yüksek paya sahiptir.

Rural settlements with less than 20.000 inhabitants, in 2003, represented 39,4% of the total population, well balanced between males and females (50,7% males and 49,3% females). 

Diğer taraftan nüfusu 20.000 ve daha az yerleşim yerleri  kırsal olarak ele alındığında, 2003 yılı  verilerine  göre  kırsal yerleşimlerin toplam nüfus içerisindeki payı % 39,4’e denk gelmekte olup,  erkek ve kadın nüfus oranları dengeli bir şekilde dağılmaktadır (%50,7 erkek, %49,3 erkek). 

A growing population means an expansion of the domestic market, good availability of labour supply, which in turn, with higher incomes translates into opportunities for growth and prosperity. 
Artan bir nüfus,  iç pazarın genişlemesi, iyi bir iş gücü arzının mevcudiyeti anlamına gelmekte olup gelir artışı ile büyüme ve refah fırsatlarına dönüşmektedir.  

However, if growth opportunities concentrate in urban areas, this trend may actually become a double edged factor, on the one hand freeing excess labour from rural areas and pushing for the modernization of agriculture, on the other hand stimulating their abandonment and loss of resources. 

Ancak, büyüme olanakları kentsel bölgelerde yoğunlaşırsa, bu durum kırsal alanlarda iki yönlü  sonuçlar yaratabilecek bir unsur hâline gelebilir; bir yandan kırsal bölgelerdeki  iş gücünü serbest bırakır ve tarımın modernleştirilmesini zorlar; öte yandan da kırsal alanların terk edilmesi ve böylece kaynakların heba edilmesine neden olur.

The recent  trends of the Turkish economy shows the high GDP growth rates, exports, industrialization, urbanization, population and domestic demand. 

Türkiye ekonomisin son yıllardaki eğilimleri GSYİH’de, ihracatta, sanayileşmede, kentleşmede, nüfusta ve iç talepte yüksek oranda büyüme özelliklerini göstermektedir.

 

Turkey is competitive in many of its exports, to Europe, but also increasingly to the Middle East, the Southern New Member States, Russia; it is also competitive in the attraction of tourism, and there is a great potential for the valorization of still untapped natural and cultural resources, for which there is a growing demand. These trends are likely to continue in the medium term. 

T Türkiye Avrupa’ya ihracat yapmakta, aynı zamanda Orta Doğuya, AB’ye yeni üye olan güney devletlerine ve Rusya’ya olan ihracatını da giderek artırmaktadır. Turizm açısından da çok uygun şartlara sahip  olmakla beraber doğal ve kültürel kaynakları açısından da  büyük bir potansiyel mevcuttur ve bu alanlarda giderek artan bir talep vardır. Bu eğilimlerin  orta vadede de sürmesi beklenmektedir.  

The other side of the coin is that this development has been accompanied by structural changes, by loss of competitiveness and drainage of resources from rural areas, contributing to significant and widening rural-urban disparities, overlapping with traditional East-West disparities. 

Diğer taraftan söz konusu  büyüme beraberinde gelen yapısal değişiklikler ve kırsal alanda  rekabet gücünün azalması ve  kaynakların tüketilmesi   kır-kent gelişmişlik farklılıklarını ve  bölgeler arasındaki dengesizlikleri  ortaya çıkmaktadır. 

The trends observed today in the Turkish economy are different from the corresponding ones of the older EU Member States (currently concerned with the Lisbon Agenda): stagnant or slow growth, declining industries, urban crises, unemployment, ageing and immigration, exhausted pull effect, and, in some cases, return to rural areas. 

Türkiye ekonomisinde  görülen  eğilimler daha eski AB üye ülkelerinde görülen eğilimlerden farklılık göstermektedir (Lizbon Gündeminde ele alınmaktadır).

 Bu ülkelerde  sabit ya da düşük büyüme, azalan sanayi, kentsel problemler, işsizlik, yaşlanma, göç, kentlerin cazibesini yitirmesi ve bazı durumlarda kırsal alanlara dönüş yaşanmaktadır.

The specific needs of rural areas arising from the present Turkish development and modernization phase are well known to developed countries since they have also experienced them in the past. 

Kırsal alanların, Türkiye’nin bugünkü kalkınma ve modernizasyon dönemi sonucunda ortaya çıkan  gereksinimleri gelişmiş ülkelerin geçirmiş olduğu süreçler ve deneyimler ile  bilinmektedir.

 

Turkey needs indeed to cover the route  toward both the modernisation of the agriculture and the improvement of socio-economic conditions of rural areas in line with the current trends of the CAP as well as adoption of the latest EU Acquis related to market organisations, veterinary, phytosanitary, consumer protection, quality, health, hygiene, environmental protection issues.

   Türkiye’nin de, daha önceden aynı süreçleri yaşayan üye ülkelerde de olduğu gibi tarımın modernizasyonu, kırsal alanların sosyo-ekonomik koşullarının geliştirilmesi, OTP’ye uyumun sağlanması ve  AB Müktesabatının ortak pazar, veterinerlik, bitki sağlığı, tüketicinin korunması, kalite, sağlık, hijyen ve çevrenin korunmasına yönelik  konularda benimsenmesi için  aynı deneyimleri yaşaması muhtemeldir.

Table 4. Rural-urban distribution of the population

Census Year

Village Population (million)

Share of Village Population (%)

City Population (million)

Share of City Population (%)

Total (million)

 

Tablo 4. Nüfusun kırsal ve kentsel  dağılımı

Sayım Yılları

Köy Nüfusu (milyon)

Köy Nüfusunun Payı (%)

Şehir Nüfusu (milyon)

Şehir Nüfusunun Payı (%)

Toplam (milyon)

Table 5. Age distribution of village and urban population (2000)

Age Groups	RURAL	URBAN	Total Population

 Tablo 5. Köy ve Şehirlerde yaşa göre nüfus dağılımı (2000)

Yaş Aralığı	KIR	KENT	Toplam Nüfus

Kaynak:www.tkdk.gov.tr/